تربیت فرزندان پسر در سن نوجوانی
سنین 13 تا 15 سالگی ( مدرسه راهنمایی)
می توان سال های 13 تا 15 سالگی را شروع نوجوانی دانست. برخی از پسران در این سال ها کم کم علائم بلوغ را نشان می دهند. برخی دیگر هنوز نشانی از بلوغ ندارند. در این سن فرزند شما آگاهی بیشتری در رابطه با مسائل جنسی پیدا خواهد کرد و می تواند بهتر درک کند. سه نکته مهم برای تربیت فرزند پسر خود که در این سن باید در نظر داشته باشید عبارتند از:
تعاملات سالم را تقویت کنید
تحقیقات نشان می دهد که تا پایان دوره متوسطه اول یا همان دوران راهنمایی، متاسفانه حدود 90 درصد از دختران حداقل یکبار در زندگی خود مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. دوران راهنمایی زمان خوبی است تا به پسرتان توضیح دهید که اظهار نظرها، شوخی یا حرکات جنسی نامناسب در مقابل دختران یا حتی پسران، اصلا خوب نیست. پدر باید بتواند در این سال ها به پسر خود توضیح دهد که رابطه و تعاملات سالمی با دیگر همسالانش، چه دختر و چه پسر، برقرار کند. شما باید راه های مناسب برای ایجاد ارتباط سالم با دوستان و بزرگسالان را به پسر خود آموزش بدهید.
البته حواستان باشد که از نصیحت کردن پسرتان در این سن خودداری کنید. گاهی نیاز است که با عمل به او بیاموزید چگونه رفتار کند. مثلا شما و همسرتان باید سعی کنید ارتباط سالم خود را حفظ کنید. در مقابل پسرتان به یکدیگر احترام بگذارید، برای با هم بودن زمان و انرژی اختصاص دهید. از یکدیگر قدردانی کنید. عذرخواهی در صورت اشتباه کردن را فراموش نکنید و به نظر یکدیگر و حق و حقوق شخصی هم احترام بگذارید. مطالعه ای که سال گذشته انجام شد، نشان داد که نوجوانانی که در یک جو خانوادگی مثبت بزرگ شده اند. مهارت های حل مسئله و روابط بهتری دارند. همچنین در دوران جوانی در معرض خطر کمتری برای خشونت رابطه جنسی قرار می گیرند.
به پسر خود یاد بدهید که پرخاشگری و عصبانیت نشانه مرد بودن نیست
متاسفانه انتظارات اجتماعی می تواند باعث شود که پسران نوجوان احساس کنند باید سرسخت، پرخاشگر یا حتی خشن و سلطه جو باشند. شما باید سعی کنید که فرزند پسر خود را از این گونه جوها دور کنید. می توانید به پسر خود بگویید:« می دانم که بسیاری از پسرها می گویند باید خشن و سخت گیر و پرخاشگر باشی. اما راه های زیادی برای تو وجود دارد که ثابت کنی مرد شده ای. هرگز بداخلاقی کردن، داد زدن و پرخاشگری نشانه بزرگ شدن و مرد شدن نیست.» سپس مدل ها و الگوهای رفتاری که می دانید خوب و مناسب هستند را به پسر خود معرفی کنید. مثلا مرد موفقی که در فامیل یا خانواده خود دارید و رفتارهای خوب و مسالمت آمیز دارد می تواند الگوی مناسبی باشد. البته حواستان باشد که از مقایسه کردن فرزند خود با دیگران و سرزنش کردن او استفاده نکنید.
میزان خشونت و عصبانیت پسر خود را کنترل کنید
مسلما در سن نوجوانی پسران تا حدودی پرخاشگر، زود رنج و خشن می شوند. سعی کنید میزان خشونتی که پسرتان در معرض آن قرار می گیرد را محدود کنید. به او یادآوری کنید که اگرچه عصبانیت و ناامیدی احساسات عادی هستند. اما او می تواند این احساسات خود را کنترل و مدیریت کند و به شیوه ای صحیح آن را بیان کند. به او بگویید که استفاده از شیوه های تهدید آمیز یا خشونت آمیز در مقابل دیگران اصلا به او کمک نمی کند. به پسر نوجوان خود کمک کنید تا روش های مناسبی را برای مدیریت احساسات خود پیدا کند.
سنین 15 سالگی به بعد(دبیرستان و دانشگاه)
پسر شما با رسیدن به سن 16 سالگی مسلما بلوغ را تجربه کرده است. سن بلوغ برای پسران و دختران بسیار سن حساسی است. پسران هنگامی که به 18 سالگی نزدیک می شوند، احساس می کنند که دیگر بزرگ شده اند و می خواهند خودشان برای هرکاری تصمیم بگیرند. آنها دیگر دوست ندارند که تحت نظر والدین باشند و می خواهند مستقل بودن را تجربه کنند. برای تربیت پسر 15 ساله یا بزرگتر خود توجه کنید که:
در رابطه با مصرف مواد مخدر و الکل نسبت به پسر خود دقت داشته باشید
در رابطه با اینکه مصرف مواد مخدر و یا هر گونه مواد اعتیاد آور می تواند چه آسیب ها و زیان هایی به فرزند شما وارد کند. با پسر خود صحبت کنید. او را نسبت به خطراتی از جمله: مصرف مواد مخدر، الکل و مشروب، قمار، فعالیت های جنسی خارج از شرع و عرف و … که در این سن می تواند تهدیدش کنند، آگاه سازید. سعی کنید با فرزند خود ارتباط سالم و دوستانه ای برقرار کنید.
پسر شما قرار گرفتن در محیط ها و اجتماعات بزرگتر مانند دانشگاه و یا محل کار را تجربه خواهد کرد. گسترده تر شدن ارتباط اجتماعی پسر هم می تواند سودمند باشد و هم آسیب زننده. اگر پسرتان نتواند دوستان و اطرافیان خوبی را برای خود انتخاب کند. همچنین تحت تاثیر دوستان بد قرار بگیرد، به شدت آسیب می بیند. سعی کنید دوستان و همکلاسی های پسر خود را بشناسید. دورادور بدانید که او با چه کسانی رفت و آمد می کند.
برای پسر خود وقت بگذارید و با او دوست باشید
به گونه ای با فرزند پسر خود رفتار کنید که به شما به عنوان یک دوست و شریک اسرار نگاه کند. اگر شما بتوانید با پسر خود رابطه دوستانه ای برقرار کنید، او در هنگام مواجه با مشکلات و آسیب ها می تواند با شما درد و دل کند و نیازهایش را صریح با شما در میان بگذارد. در کنار فرزند خود بنشینید، برایش وقت و انرژی اختصاص دهید و با او به صحبت در رابطه با مسائل مختلف بپردازید.
حواستان باشد که پسر شما دیگر یک کودک خردسال نیست و تمام رفتار و اعمال شما را درک کرده و می فهمد. پس هرگز به او دروغ نگویید و یا از او چیزی را پنهان نکنید. با پسر خود صادق باشید. اغلب پسرها در این سن راهی برای تخلیه استرس ها، چالش ها و مشکلات پیدا خواهند کرد و چیزهایی در رابطه با دنیای درونی خود آشکار می کنند. پس سعی کنید یک ارتباط خوب و سالم با فرزند پسر خود برقرار کنید و این ارتباط را حفظ کنید. حفظ ارتباط با فرزند پسر به شما این امکان را می دهد که به پسر خود نزدیک شوید و در مواقع مشکلات و سختی ها به او کمک کنید.
دیدگاه فرزندان در رابطه با دعواهای پدر و مادر
فرزندان و به خصوص کودکان اغلب نگران این هستند که دعواهای والدین آنها چه معنا و مفهومی دارد؟ دعوای پدر و مادر در حضور کودک باعث می شود که او عجولانه تصمیم گیری کند و فکر کند که مشاجره والدین به معنای این است که والدین آنها دیگر یکدیگر را دوست ندارند. فرزندان ممکن است دعوای زیاد پدر و مادر را به معنای طلاق و جدایی آنها بدانند.
اما مشاجرات والدین معمولا به این معنی نیست که آنها یکدیگر را دوست ندارند یا می خواهند از هم جدا شوند. این طبیعی است که والدین گاهی با هم اختلاف نظر داشته باشند و بحث کنند. دعوای پدر و مادر ممکن است بر سر پول، کارهای خانه، نحوه گذراندن وقت و یا حتی تربیت فرزندان باشد. پدر و مادر ممکن است در رابطه با تصمیمات بزرگی که باید برای خانواده بگیرند اختلاف نظر داشته باشند.
گاهی اوقات پدر و مادر ممکن است با یکدیگر اختلاف نظر داشته باشند. اما همچنان بتوانند با آرامش در مورد مشکلات صحبت کنند. اما برخی از والدین هنگامی که اختلاف نظر دارند، باهم بحث می کنند و در نهایت به دعوای پدر و مادر ختم می شود. پس شما به عنوان والدین باید مراقب تاثیر دعوای پدر و مادر بر کودکان باشید. اگر فرزند شما متوجه دعوا و بحث های شما شد. برای او توضیح دهید و او را قانع کنید که جای نگرانی نیست. اجازه ندهید دیدگاه فرزندتان از دعواهای شما، طلاق یا دوست نداشتن یکدیگر باشد.
هنگام دعوای پدر و مادر چه کنیم؟
یکی از مهم ترین موضوعاتی که هنگام دعوای پدر و مادر مطرح می شود این است که فرزندان هنگام دعوای پدر و مادر باید چه کاری انجام دهند؟ خیلی از فرزندان می گویند خانوادم همش دعوا می کنن و نمی دانم چه کنم؟ ترس کودک از دعوای والدین می تواند آسیب های زیادی را بر او وارد سازد. در این قسمت نکاتی را برای فرزندان ارائه داده ایم که هنگام دعوا و بحث والدین می توانند از این نکات استفاده کنند. مهم ترین و کاربردی ترین راهکارها و رفتار درست هنگام مواجه با دعوای والدین عبارتند از:
بی طرف بمانید
هنگامی که پدر و مادر به شدت عصبانی هستند و باهم بحث می کنند اصلا دخالت نکنید. شما نباید قاضی برای دعواهای والدین خود باشید. در دعواها و بحث های والدین بی طرف بمانید و در کانون بحث ها قرار نگیرید. وظیفه شما داوری نیست. حتی اگر یکی از والدین سعی می کند نظر شما را نیز بپرسد و شما را به مشاجره بکشاند، صادقانه بگویید که نمی خواهید طرف یکی از والدین باشید. به آنها بگویید که هر دو نفر را در کنار یکدیگر می خواهید.
یک مکان مناسب در خانه برای خود داشته باشید
اگر مشاجره والدین شدت گرفت و احساس کردید که تاثیر منفی برای شما دارد، می توانید از محل دور شوید. در این مواقع مهم است که مکان مناسبی را در خانه برای خود انتخاب کنید که آرامش داشته باشد. داشتن مکان مناسب برای دور شدن از جنجال و تعارضات شما را از دیدن و شنیدن صحبت های نامناسب و تبادلات و تعارضات شدید در امان می دارد. مثلا شما می توانید: به حیاط خانه بروید و کمی هوای تازه به خودتان هدیه بدهید. قرار گرفتن در هوای تازه و طبیعت می تواند آرامش از دست رفته شما را بازگرداند. یا اگر اتاق خصوصی دارید و صدای دعواها به آنجا نمی رسد به اتاق خود بروید. سعی کنید ذهن بهم ریخته خود را با انجام کارهایی که از انجام دادن آن لذت می برید مجدد آرام کنید. هرگونه عوامل استرس زا در خانواده را از خود دور کنید تا بتوانید آرامش از دست رفته خود را مجدد بازیابی کنید.
به خانه یکی از آشنایان یا دوستان خود بروید
اگر نمی توانید در خانه مکان امن و بدون سر و صدا را برای خود پیدا کنید می توانید به خانه یکی از آشنایان یا دوستان خود که مورد اعتماد والدین هستند، بروید. قرار گرفتن در جمع دوستان یا آشنایان می تواند حال روحی شما را بهتر کند و باعث شود که بتوانید بهتر از قبل تمرکز کنید و آرامش داشته باشید.
فیلم تماشا کنید یا موسیقی گوش دهید
برای به دست آوردن آرامش از دست رفته خود می توانید فیلم مورد علاقه خود را تماشا کنید و یا یک موسیقی آرامش بخش گوش کنید. اگر نمی توانید شرایط را مدیریت کنید و راهی برای پایان دادن به دعوا پیدا کنید پس حداقل خود را سرگرم کنید. شما باید آرامش از دست رفته خود را مجدد به دست آورید. اگر نمی توانید خانه را ترک کنید حداقل خود را مشغول کنید. تا مجبور نباشید که شاهد درگیری های والدین خود باشید. پس به هر نحوی که می توانید خود را سرگرم کنید. مثلا
فیلم تماشا کنید
از این فرصت برای مراقبت و محافظت از خود و انجام مسئولیت های خود مانند انجام تکالیف استفاده کنید.
بازی های ویدیویی انجام دهید. این کار می تواند برای دور کردن ذهن شما از بحث عالی باشد.
اگر می توانید بخوابید. این کار باعث می شود که زمان سریع تر بگذرد و شما متوجه دعواها و مشاجرات نشوید.
از سرزنش خود بپرهیزید
حتی اگر والدین درباره شما بحث می کنند، هرگز خود را سرزنش نکنید. این گونه فکر نکنید که شما عامل اختلافات هستید. کودکان هنگامی که با بحث و مشاجره والدین روبرو می شوند، احساس می کنند که آنها دلیل بحث ها و تعارضات هستند. از این رو دائم خود را سرزنش می کنند. بسیاری از کودکان می گویند: وقتی مامان و بابا دعوا می کنن من خودم را سرزنش می کنم. این تفکرات باعث کاهش اعتماد به نفس کودک و گوشه گیری و انزوا فرزند می شود. شما عامل دعواهای والدین خود نیستید. شما هرگز آنها را وادار به دعوا نکرده اید و نخواستید که آنها با هم بجنگند. آنها این کار را به خاطر اختلاف نظرات و گاهی لجبازی و سرکشی انجام می دهند. این چیزی است که آنها آموخته اند و شما اصلا تقصیری ندارید.
تربیت فرزند پسر
سنین 13 تا 15 سالگی ( مدرسه راهنمایی)
می توان سال های 13 تا 15 سالگی را شروع نوجوانی دانست. برخی از پسران در این سال ها کم کم علائم بلوغ را نشان می دهند. برخی دیگر هنوز نشانی از بلوغ ندارند. در این سن فرزند شما آگاهی بیشتری در رابطه با مسائل جنسی پیدا خواهد کرد و می تواند بهتر درک کند. سه نکته مهم برای تربیت فرزند پسر خود که در این سن باید در نظر داشته باشید عبارتند از:
تعاملات سالم را تقویت کنید
تحقیقات نشان می دهد که تا پایان دوره متوسطه اول یا همان دوران راهنمایی، متاسفانه حدود 90 درصد از دختران حداقل یکبار در زندگی خود مورد آزار جنسی قرار گرفته اند. دوران راهنمایی زمان خوبی است تا به پسرتان توضیح دهید که اظهار نظرها، شوخی یا حرکات جنسی نامناسب در مقابل دختران یا حتی پسران، اصلا خوب نیست. پدر باید بتواند در این سال ها به پسر خود توضیح دهد که رابطه و تعاملات سالمی با دیگر همسالانش، چه دختر و چه پسر، برقرار کند. شما باید راه های مناسب برای ایجاد ارتباط سالم با دوستان و بزرگسالان را به پسر خود آموزش بدهید.
البته حواستان باشد که از نصیحت کردن پسرتان در این سن خودداری کنید. گاهی نیاز است که با عمل به او بیاموزید چگونه رفتار کند. مثلا شما و همسرتان باید سعی کنید ارتباط سالم خود را حفظ کنید. در مقابل پسرتان به یکدیگر احترام بگذارید، برای با هم بودن زمان و انرژی اختصاص دهید. از یکدیگر قدردانی کنید. عذرخواهی در صورت اشتباه کردن را فراموش نکنید و به نظر یکدیگر و حق و حقوق شخصی هم احترام بگذارید. مطالعه ای که سال گذشته انجام شد، نشان داد که نوجوانانی که در یک جو خانوادگی مثبت بزرگ شده اند. مهارت های حل مسئله و روابط بهتری دارند. همچنین در دوران جوانی در معرض خطر کمتری برای خشونت رابطه جنسی قرار می گیرند.
به پسر خود یاد بدهید که پرخاشگری و عصبانیت نشانه مرد بودن نیست
متاسفانه انتظارات اجتماعی می تواند باعث شود که پسران نوجوان احساس کنند باید سرسخت، پرخاشگر یا حتی خشن و سلطه جو باشند. شما باید سعی کنید که فرزند پسر خود را از این گونه جوها دور کنید. می توانید به پسر خود بگویید:« می دانم که بسیاری از پسرها می گویند باید خشن و سخت گیر و پرخاشگر باشی. اما راه های زیادی برای تو وجود دارد که ثابت کنی مرد شده ای. هرگز بداخلاقی کردن، داد زدن و پرخاشگری نشانه بزرگ شدن و مرد شدن نیست.» سپس مدل ها و الگوهای رفتاری که می دانید خوب و مناسب هستند را به پسر خود معرفی کنید. مثلا مرد موفقی که در فامیل یا خانواده خود دارید و رفتارهای خوب و مسالمت آمیز دارد می تواند الگوی مناسبی باشد. البته حواستان باشد که از مقایسه کردن فرزند خود با دیگران و سرزنش کردن او استفاده نکنید.
میزان خشونت و عصبانیت پسر خود را کنترل کنید
مسلما در سن نوجوانی پسران تا حدودی پرخاشگر، زود رنج و خشن می شوند. سعی کنید میزان خشونتی که پسرتان در معرض آن قرار می گیرد را محدود کنید. به او یادآوری کنید که اگرچه عصبانیت و ناامیدی احساسات عادی هستند. اما او می تواند این احساسات خود را کنترل و مدیریت کند و به شیوه ای صحیح آن را بیان کند. به او بگویید که استفاده از شیوه های تهدید آمیز یا خشونت آمیز در مقابل دیگران اصلا به او کمک نمی کند. به پسر نوجوان خود کمک کنید تا روش های مناسبی را برای مدیریت احساسات خود پیدا کند.
سنین 15 سالگی به بعد(دبیرستان و دانشگاه)
پسر شما با رسیدن به سن 16 سالگی مسلما بلوغ را تجربه کرده است. سن بلوغ برای پسران و دختران بسیار سن حساسی است. پسران هنگامی که به 18 سالگی نزدیک می شوند، احساس می کنند که دیگر بزرگ شده اند و می خواهند خودشان برای هرکاری تصمیم بگیرند. آنها دیگر دوست ندارند که تحت نظر والدین باشند و می خواهند مستقل بودن را تجربه کنند. برای تربیت پسر 15 ساله یا بزرگتر خود توجه کنید که:
در رابطه با مصرف مواد مخدر و الکل نسبت به پسر خود دقت داشته باشید
در رابطه با اینکه مصرف مواد مخدر و یا هر گونه مواد اعتیاد آور می تواند چه آسیب ها و زیان هایی به فرزند شما وارد کند. با پسر خود صحبت کنید. او را نسبت به خطراتی از جمله: مصرف مواد مخدر، الکل و مشروب، قمار، فعالیت های جنسی خارج از شرع و عرف و … که در این سن می تواند تهدیدش کنند، آگاه سازید. سعی کنید با فرزند خود ارتباط سالم و دوستانه ای برقرار کنید.
پسر شما قرار گرفتن در محیط ها و اجتماعات بزرگتر مانند دانشگاه و یا محل کار را تجربه خواهد کرد. گسترده تر شدن ارتباط اجتماعی پسر هم می تواند سودمند باشد و هم آسیب زننده. اگر پسرتان نتواند دوستان و اطرافیان خوبی را برای خود انتخاب کند. همچنین تحت تاثیر دوستان بد قرار بگیرد، به شدت آسیب می بیند. سعی کنید دوستان و همکلاسی های پسر خود را بشناسید. دورادور بدانید که او با چه کسانی رفت و آمد می کند.
برای پسر خود وقت بگذارید و با او دوست باشید
به گونه ای با فرزند پسر خود رفتار کنید که به شما به عنوان یک دوست و شریک اسرار نگاه کند. اگر شما بتوانید با پسر خود رابطه دوستانه ای برقرار کنید، او در هنگام مواجه با مشکلات و آسیب ها می تواند با شما درد و دل کند و نیازهایش را صریح با شما در میان بگذارد. در کنار فرزند خود بنشینید، برایش وقت و انرژی اختصاص دهید و با او به صحبت در رابطه با مسائل مختلف بپردازید.
حواستان باشد که پسر شما دیگر یک کودک خردسال نیست و تمام رفتار و اعمال شما را درک کرده و می فهمد. پس هرگز به او دروغ نگویید و یا از او چیزی را پنهان نکنید. با پسر خود صادق باشید. اغلب پسرها در این سن راهی برای تخلیه استرس ها، چالش ها و مشکلات پیدا خواهند کرد و چیزهایی در رابطه با دنیای درونی خود آشکار می کنند. پس سعی کنید یک ارتباط خوب و سالم با فرزند پسر خود برقرار کنید و این ارتباط را حفظ کنید. حفظ ارتباط با فرزند پسر به شما این امکان را می دهد که به پسر خود نزدیک شوید و در مواقع مشکلات و سختی ها به او کمک کنید.
سخت ترین سن برای تربیت فرزند پسر چه سنی است؟
طبق یک نظرسنجی که اخیرا انجام شده است، والدین نوجوانان 12 تا 14 ساله، سال های سخت تری را نسبت به والدین کودکان نوپا، کودکان دبستانی، دبیرستانی و بزرگسالان داشته اند.
تربیت پسر سخت تر است یا دختر؟
اجماع عمومی بر این است که بزرگ کردن پسران در سنین چهار تا هشت سالگی دشوارتر از بزرگ کردن دختران در همین سن است. سپس بزرگ کردن دختران در سنین نوجوانی مشکل تر از پسران نوجوان می شود
تبعیض جنسیتی و کلیشه های جنسیتی ممنوع!
قبل از آنکه نکاتی را در رابطه با تربیت فرزند دختر به شما بگوییم به توضیح یک نکته مهم می پردازیم. یکی از نکات مهمی که هنگام تربیت فرزند باید درنظر گرفته شود این است که هرگز از تبعیض جنسیتی و باورها و فرهنگ های غلط در رابطه با جنسیت فرزند، استفاده نکنید. اینکه شما پسر خود را بالاتر و ارزشمندتر از دخترتان بدانید و یا به او بیشتر بها بدهید. اصلا کار درستی نیست. این کار علاوه بر اینکه آسیب های روانی زیادی را به دختر شما وارد می کند، برای پسرتان نیز خوب نیست. سعی کنید از کلیشه های جنسیتی و جدا دانستن دختر از پسر دوری کنید.
شاید شما این گونه فکر کنید که همه دختران عاشق بادکنک های صورتی، اسب تک شاخ و یا لباس های گل دار و پیراهن های صورتی رنگ هستند. اما باید گفت همیشه نیز این گونه نیست. برخی از دختران از پتو آبی، شلوار جین و رفتن به کلاس فوتبال لذت می برند. پس هرگز دخترتان را به دلیل اینکه دختر است از علایقش دور نکنید. سعی کنید که باور و طرز تفکر خود را عوض کنید. این درست است که دختران و پسران در برخی از موارد با یکدیگر متفاوت هستند. اما اگر شما دائم بخواهید آنها را دو خط موازی بدانید که هیچ وجه مشترکی نباید با یکدیگر داشته باشند، به شدت اشتباه است.
گاهی اوقات زیست شناسی و آناتومی پایه ای باعث ایجاد برخی از تفاوت ها بین دختر و پسر می شود که جزئی بوده و می توان آنها را جز ویژگی های دختران دانست. برخی از تفاوت هایی که می توان به آن اشاره کرد عبارتند از:
تربیت نوجوان دختر همراه با سوالاتی در رابطه با پریودی همراه هست. موضوعی که اصلا در رابطه با پسران وجود ندارد.
ترس های بارداری و یا کنجکاوی در رابطه با باردار شدن و به دنیا آمدن فرزند در ذهن تمام دختران حداقل یکبار به وجود آمده است. اما در ذهن پسران این گونه افکار وجود ندارد.
دختران مجموعه ای از نگرانی های پزشکی مرتبط با جنسیت خود را دارند که پسرها آن را درک نمی کنند.
یک پسر هرگز سندروم پیش از قاعدگی را تجربه نخواهد کرد و یا دوران قاعدگی ندارد و درد نمی کشد.
پدران چگونه باید با دختران نوجوان خود صحبت کنند؟
نوجوانی می تواند دوران سختی هم برای برای پدران و هم دختران باشد. همانطور که دختران کوچک به زنان جوان تبدیل می شوند، برای پدران دشوار است که بفهمند چگونه باید با آنها صحبت و رفتار کنند. مهم ترین نکات هنگام مواجه با دختران نوجوان عبارتند از: شنونده خوبی باشید. در مورد قوانین و طرز تفکر یکدیگر صحبت کنید. در مقابل دختر نوجوان خود سخاوتمند باشید. به دختران اجازه انتخاب و تصمیم گیری به صورت مستقل بدهید و …
آیا بزرگ کردن دختر و تربیت کردن دختر سخت است؟
در حقیقت می توان گفت که تربیت کردن صحیح فرزندان، چه دختر و چه پسر، یک موضوع چالش برانگیز است که نیاز به تلاش دارد. طبق مطالعات انجام شده تربیت پسران چهار تا هشت سال سخت تر است و سپس تربیت دختران در سنین نوجوانی با چالش های بیشتری همراه می شود. البته این موضوع به موارد زیادی بستگی دارد. از جمله: فرهنگ، آداب و رسوم، خلقیات فرزند و خصوصیات او و …
استرس و اضطراب در دوران کودکی چقدر شایع است؟
استرس و اضطراب دوران کودکی می تواند در هر شرایطی وجود داشته باشد. که در برخی از موارد، نیاز به تطبیق با کودک و یا تغییر موقعیت کودک است. استرس ممکن است ناشی از تغییرات مثبت در زندگی کودک مانند به دنیا آمدن فرزند جدید و یا ایجاد یک فعالیت جدید باشد. اما معمولا در اکثر موارد تغییرات منفی هستند که باعث بروز استرس و اضطراب در کودک می شوند. مثل بیماری یا مرگ یکی از اعضای خانواده.
مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان می دهد که سطح استرس در کودکان در دهه های گذشته افزایش یافته است. یکی از علل افزایش استرس در کودکان قرار گرفتن در موقعیت های مختلف و قرار دادن کودک در رقابت با سایر کودکان است. ناموفق بودن در موقعیت ها و نگرانی بابت عقب ماندن در رقابت ها باعث شده است که کودکان و نوجوانان سطح بالایی از استرس و اضطراب را تجربه کنند. طبق گزارش روانشناسان، تقریباً از هر چهار کودک یک نفر قبل از 19 سالگی افسردگی ناشی از استرس و اضطراب زیاد را تجربه می کند. این استرس و اضطراب زیاد ناشی از فشار رقابت با همسالان، نگرانی در رابطه با امتحانات مدرسه و … است.
نشانه های اضطراب در کودکان
همانطور که گفته شد، استرس و اضطراب در مقادیر کم می تواند برای کودک مفید باشد. اما استرس بیش از حد می تواند بر نحوه تفکر، رفتار و احساسات کودک شما تاثیرات منفی به جا گذارد. پس بهتر است ابتدا در رابطه با علائم استرس در کودکان و نشانه های نگرانی و اضطراب کودکان اطلاعات مفیدی را بدانید، تا در صورت لزوم به دنبال درمان و دور کردن استرس و اضطراب از کودک خود باشید. مهم ترین علائم اضطراب در کودکان عبارتند از: