استرس و اضطراب در دوران کودکی چقدر شایع است؟

استرس و اضطراب دوران کودکی می تواند در هر شرایطی وجود داشته باشد. که در برخی از موارد، نیاز به تطبیق با کودک و یا تغییر موقعیت کودک است. استرس ممکن است ناشی از تغییرات مثبت در زندگی کودک مانند به دنیا آمدن فرزند جدید و یا ایجاد یک فعالیت جدید باشد. اما معمولا در اکثر موارد تغییرات منفی هستند که باعث بروز استرس و اضطراب در کودک می شوند. مثل بیماری یا مرگ یکی از اعضای خانواده.

مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان می دهد که سطح استرس در کودکان در دهه های گذشته افزایش یافته است. یکی از علل افزایش استرس در کودکان قرار گرفتن در موقعیت های مختلف و قرار دادن کودک در رقابت با سایر کودکان است. ناموفق بودن در موقعیت ها و نگرانی بابت عقب ماندن در رقابت ها باعث شده است که کودکان و نوجوانان سطح بالایی از استرس و اضطراب را تجربه کنند. طبق گزارش روانشناسان، تقریباً از هر چهار کودک یک نفر قبل از 19 سالگی افسردگی ناشی از استرس و اضطراب زیاد را تجربه می کند. این استرس و اضطراب زیاد ناشی از فشار رقابت با همسالان، نگرانی در رابطه با امتحانات مدرسه و … است.

نشانه های اضطراب در کودکان

همانطور که گفته شد، استرس و اضطراب در مقادیر کم می تواند برای کودک مفید باشد. اما استرس بیش از حد می تواند بر نحوه تفکر، رفتار و احساسات کودک شما تاثیرات منفی به جا گذارد. پس بهتر است ابتدا در رابطه با علائم استرس در کودکان و نشانه های نگرانی و اضطراب کودکان اطلاعات مفیدی را بدانید، تا در صورت لزوم به دنبال درمان و دور کردن استرس و اضطراب از کودک خود باشید. مهم ترین علائم اضطراب در کودکان عبارتند از:

 کودک به سختی می تواند تمرکز کند و همیشه پریشان است.

 یکی از علائم اضطراب در کودکان نخوابیدن یا بیدار شدن در شب همراه با کابوس و رویاهای بد است. 

 شب ادراری نیز می تواند به دلیل استرس و اضطراب در کودک باشد.

 امتناع از رفتن به مدرسه یا خانه دوست و خویشاوند. زیرا ممکن است عوامل استرس زا در آنجا باشند.

 اضطراب و استرس می تواند باعث شود کودک احساس ترس، وحشت، خجالت یا شرم کند.

 درست غذا نخوردن کودک و بی اشتهایی او، می تواند از علائم اضطراب و استرس باشد.

 کودکان مضطرب به سرعت عصبانی می شوند و در هنگام طغیان و عصبانیت نمی توان آنها را کنترل کرد.

 استفاده مکرر از توالت یا داشتن احساس تنش و بی قراری یکی دیگر از نشانه های کودکان استرسی است.

 یکی دیگر از علائم استرس در کودکان این است که دائما نگران هستند و در رابطه با هر موضوعی افکار منفی دارند. آنها نمی توانند مثبت اندیش باشند.

 کودکانی که استرس و اضطراب زیادی دارند همیشه گریه می کنند. در بیشتر مواقع شما نمی توانید دلیل قانع کننده ای برای گریه کردنشان پیدا کنید.

 از نشانه های اضطراب در کودکان این است که همیشه می خواهند در کنار شما باشند، حتی در مدرسه! چسبنده بودن و جدا نشدن از والدین می تواند نشانه اضطراب در کودکان باشد. 

 هنگامی که شما حضور نداشته باشید، آنها به شدت مضطرب و نگران می شوند.

 داشتن درد در قفسه سینه، معده درد، سر درد و احساس ناخوشی نیز از نشانه های استرس در کودکان می تواند باشد.

چگونه کودک را جدا بخوابانیم؟

طبق مطالعات انجام شده، حدود 70 درصد از رشد نوزادان هنگامی که خواب هستند، اتفاق می افتد. بنابراین سطح خواب و محیط خواب کودک اهمیت زیادی دارد. جدا خواباندن کودک می تواند برای شما سخت و مشکل ساز باشد اما غیر ممکن نیست. ترس از تنها خوابیدن در کودکان بسیار طبیعی است اما نباید اجازه دهید که این ترس به عادت تبدیل شود. برخی از والدین متوجه این موضوع نیستند که عادت هایی که آنها برای کودکان خود می سازند و یا برای انجام آن به کودک اجازه می دهند، می تواند منجر به مشکلات خواب شود. هنگامیکه رفتارهای ناپسند و مضر به عادت تبدیل شدند، ایجاد تغییرات می تواند به شدت دشوارتر باشد. پس اگر آموزش تنها خوابیدن به کودک زودتر و متناسب با سن تنها خوابیدن کودک انجام شود و برای جدا خوابیدن کودک تلاش شود، هم برای کودک و هم برای والدین راحت تر خواهد بود.

در این قسمت مشاوران ما ترفندهایی برای جدا خوابیدن کودک در اتاق خوابش و مقابله با ترس از تنها خوابیدن کودک ارائه داده اند. مهم ترین و رایج ترین راهکارها برای جدا خواباندن کودک عبارتند از :

 اتاق کودک را به یک فضای زیبا و راحت تبدیل کنید

قبل از آنکه اصرار به تنها خوابیدن کودک داشته باشید و انتظار داشته باشید فرزندتان تمام شب را در اتاقش بماند. مطمئن شوید که اتاق او برای خواب مناسب است. یک محیط آرامش بخش و راحت را برای فرزند خود ایجاد کنید. فضای اتاق خواب کودک باید به گونه ای باشد که کودک از چیزی نترسد و خواب او را بهبود بخشد. تصور هر کودک و سلیقه کودکان نسبت به فضای آرامش بخش و زیبا متفاوت است. مثلا یک دختر بچه ممکن است از یک اتاق با دیوارهای صورتی و عروسک های زیبا خوشش آید. ولی یک پسر بچه یک اتاق با دیوارهای آبی و تصاویر ماشین دوست داشته باشد.

پس با فرزند خود درباره چیدمان و طراحی اتاق خوابش صحبت کنید. سعی کنید مطابق با نظر و سلیقه کودک، اتاق خواب او را آماده کنید تا کودک برای خوابیدن در اتاقش مشتاق تر شود و بتواند با ترس هایش مقابله کند. کاهش ترس های شبانه، می تواند کلیدی برای خوابیدن مستقل کودک شما باشد.

 با فرزند خود ارتباط موثر برقرار کنید

اگر کودک شما ترس از تنها خوابیدن دارد و هنگام خروج شما، گریه می کند. با صحبت کردن و آرام کردن او به کودک اطمینان بدهید که در کنارش هستید تا هنگامی که او به خواب برود. اگر کودک از جای خود بلند شد، باید او را به سمت تخت خودش هدایت کنید. هرگز اجازه ندهید که فرزندتان در اتاق والدین بخوابد. این کار را در آرامش کافی و بدون بحث کردن انجام دهید. کودک نوپای شما لحن شما را به جای کلمات شما می شنود. بنابراین از بلندتر کردن صدای خود یا تندتر صحبت کردن خودداری کنید. لحن خود را آرامش بخش نگه دارید. سعی کنید از تنش در صحبت، صورت یا وضعیت بدن خود جلوگیری کنید.

 انتظارات خود را واضح بیان کنید

با فرزند خود در رابطه با تغییر عادت های خوابیدن که قرار است ایجاد کنید، صحبت کنید. مثلا اگر کودکتان به دلیل بیمار بودن مدتی در کنار شما می خوابید، حال به او بگویید: تو قوی شده ای و بهتر است مجددا در اتاق خواب خود استراحت کنی و بخوابی! شما باید به طور واضح در رابطه با نیازها و انتظارات خود با کودک صحبت کنید. کودکان معنی حرف های کلیشه ای و یا تیکه کلام ها را نمی فهمند. پس با آنها واضح صحبت کنید. به طور واضح به کودک خود بگویید که انتظار دارید تمام شب را به تنهایی و در اتاق خواب خود بخوابد.

 احساسات فرزندتان را تایید کنید

مهم ترین نکته برای برقراری ارتباط سالم با کودک و کمک به او برای جدا خوابیدن این است که احساسات و ترس های فرزند خود را درک کرده و آنها را تایید کنید. مثلا به جای اینکه به او بگویید: نترس یا جدا خوابیدن ترس ندارد تو بزرگ شده ای و …، بگویید: می دانم که تو احساس ناراحتی و ترس می کنی اما مطمئنم آنقدر قوی و شجاع هستی که بتوانی به تنهایی در اتاق خود بخوابی و با ترس هایت مبارزه کنی. همچنین اگر فرزندتان اعتراض کرد، با او همدردی کنید. بگویید: می دانم که به تنها خوابیدن عادت نداری و به همین دلیل برایت ترسناک است. اما مطمئنم تو می توانی تنها خوابیدن را امتحان کنی.

 یک برنامه گام به گام ایجاد کنید

اگر کودک شما، سال های زیادی را در کنار شما و همسرتان خوابیده است، پس انتقال ناگهانی و فوری او به تخت خواب جداگانه اصلا درست و کارساز نیست. کودک برای انتقال به اتاق خودش نیاز به زمان و برنامه ریزی قدم به قدم دارد. یک برنامه گام به گام برای کودک خود ایجاد کنید. مثلا می توانید در ابتدا همراه با او در اتاق خوابش بخوابید. بعد از گذشت چند روز، هنگامی که او خوابیده است از او جدا شوید و کاری کنید که او صبح بعد از بیدار شدن بفهمد به تنهایی خوابیده است.

والدینی که به سن جدا کردن اتاق خواب کودک توجه نداشته اند و حالا می خواهند این کار را انجام دهند، باید حواسشان به عادت های کودک و تغییر عادت ها به صورت گام به گام باشد. مرحله به مرحله دور کردن کودک از والدین هنگام خوابیدن، بهترین ترفند برای کودکانی است که عادت به خوابیدن در کنار والدین خود دارند. اگر کودکتان به شدت به شما وابسته است، دور کردن او از تختخواب والدین می تواند سخت تر باشد. سعی کنید وابستگی کودک خود را کاهش دهید. وابستگی کودک برای مدرسه رفتن او نیز مشکل ساز خواهد شد. 

راه هایی را بیابید که فرزندتان را  آرام می کند

شما باید بتوانید ترس کودک از تنها خوابیدن را کاهش دهید. برای انجام این کار می توانید از راه هایی که کودکتان احساس آرامش می کند، استفاده کنید. ممکن است فرزند شما با در آغوش گرفتن عروسک یا اسباب بازی خود، احساس آرامش کند و یا دوست داشته باشد که شما برای او کتاب داستان بخوانید. بخش کردن موسیقی قبل از خواب کودک که به آن علاقه دارد و یا قرار دادن هر چه که کودکتان می خواهد در کنار او و … می تواند باعث ایجاد آرامش و کاهش ترس کودک شود. این کارها به کودک احساس امنیت می دهد و کمک می کند که کودک عادت کند به تنهایی بخوابد.

 یک برنامه سالم برای خواب کودک ایجاد کنید

یک روال ساده و سالم قبل از خواب، به کودک شما کمک می کند تا ابتدا روان خود را آرام کرده و سپس برای خوابیدن آماده شود. یک حمام آب گرم، خواندن کتاب داستان و یا مقداری در آغوش گرفتن و … می تواند به کودک شما کمک کند تا برای خوابیدن در تخت خودش آماده شود. این کار باعث می شود که کودک بتواند ذهن خود را آرام کرده و از چیزی نترسد.

 نسبت به جدا خوابیدن کودک مقاوم و قاطع باشید

هنگامی که شما اتاق خواب کودک خود را جدا می کنید، ممکن است در شب های اول، کودک نیمه شب با گریه به اتاق خواب شما بیاید و اصرار به خوابیدن در کنار شما را داشته باشد. بسیاری از والدین در چنین موقعیت هایی به دلیل خستگی تسلیم می شوند و اجازه می دهند که کودک پیش آنها بخوابد. اما این کار باعث ایجاد عادت خاص برای کودک شما می شود. او عادت می کند که هر شب با گریه کردن و سوء استفاده از خستگی پدر و مادر، در کنارشان بخوابد. اگر می خواهید کودک تنها بخوابد و به این موضوع عادت کند، پس نسبت به جدا خوابیدن کودک ثابت قدم و قاطع باشید و استثنا قائل نشوید. نشان دادن رفتارهای مختلف فقط کار را مشکل و طولانی تر می کند.

 کودک خود را تشویق و ترغیب کنید

اگر کودکتان برای اولین بار شب را بدون شما و در اتاق خواب خود خوابید نسبت به این موضوع بی تفاوت نباشید. فرزند خود را تشویق کنید و برایش جایزه بخرید. بچه هایی که تنها نمی خوابند را نیز می توانید با این ایده ترغیب کنید. می توانید به فرزند خود بگویید اگر یک هفته جدا بخوابی برایت جایزه میخرم. نمودارها و برچسب ها برای تشویق کودکان نوپا و پیش دبستانی بسیار موثر و جالب است. می توانید برای فرزند خود یک پاداش تعیین کنید. مثلا به او بگویید اگر دو شب تنهایی بخوابد، شب سوم می تواند 15 دقیقه بیشتر از قبل بیدار بماند. پاداش های خود را با تحسین و تمجید از فرزند خود ترکیب کنید. به او نشان بدهید که از او راضی هستید.

 مشکل را فعالانه و ریشه ای حل کنید 

به احتمال زیاد هنگام خوابیدن فرزندتان در تخت خودش با مشکلاتی مواجه خواهید شد. شاید او در نیمه شب، آنقدر آرام به اتاق شما وارد شود که حتی صدای او را هم نشنوید! یا شاید شما نوزاد دیگری نیز داشته باشید که در کنار شما می خوابد، در اینصورت او به خواهر یا برادر کوچکش حسادت می کند و می خواهد در کنار شما باشد.

اینکه شما اصرار به جدا خوابیدن کودک خود داشته باشید و نسبت به این تصمیم قاطع و مصمم باشید بسیار عالی است. اما اگر متوجه شده اید که این قاطع بودن به فرزند شما ضربه می زند یا مانع از خواب راحت او و آرامش کودکتان می شود، پس بهتر است یک قدم به عقب بردارید. سپس دلایل و شرایطی که باعث ایجاد این مشکل شده است را بررسی کنید و به دنبال راهکارهای مناسب باشید. 

چگونه به کودک صحبت کردن را بیاموزیم؟

برخی از والدین به دنبال این هستند که فرزندشان از سنین پایین بتواند حرف بزند و یا حداقل با استفاده از کلمات منظور و نیاز خود را مطرح کند. برخی دیگر از والدین نگران این هستند که کودکشان نتواند زود و به موقع حرف بزند و یا نمی دانند که سن حرف زدن کودک دختر یا پسر چند سالگی است. در حالیکه نوزادان و کودکان بیشتر کار یادگیری صحبت کردن را خودشان به تنهایی انجام می دهند، کارها و تمرین هایی وجود دارد که والدین با استفاده از آنها می توانند توانایی صحبت کردن کودکان را بهبود بخشیده و سرعت بدهند. به عنوان مثال کارهای ساده ای مثل آواز خواندن، صحبت کردن با کودک می تواند به او کمک کند تا مهارت های گفتاری اولیه را زودتر و بهتر یاد بگیرد. برخی از مهمترین و کاربردی ترین راهکارها برای صحبت کردن کودک و تقویت مهارت گفتاری کودکان عبارتند از:

 هر روز برای کودک خود آواز بخوانید

آواز خواندن برای کودک یکی از اولین و ساده ترین راه هایی است که والدین می توانند با استفاده از آن با فرزند خود ارتباط برقرار کنند. به طور منظم هر روز برای کودک خود آواز و شعر بخوانید. تا برخی از اجزای اصلی زبان مانند واژگان، آهنگ و ریتم را به فرزند خود بیاموزید. همچنین آواز خواندن باعث آرامش بخشیدن به کودک می شود و می تواند او را آرام و یا شاد کند. شما می توانید آواز خواندن را به یک بازی و سرگرمی برای کودک خود تبدیل کنید. با بازی و آواز خواندن به فرزندتان کمک کنید تا واژگان جدیدی را یاد بگیرد. مثلا اگر درحال آواز و شعر خواندن در رابطه با اردک هستید، می توانید یک اردک اسباب بازی را در دستان خود حرکت دهید و با آن نمایش اجرا کنید.

آواز خواندن برای کودک، در هر سنی مفید است. در واقع، شما می توانید حتی هنگامی که کودک هنوز به دنیا نیامده و در شکم مادر است شروع به آواز خواندن کنید!

 مرتب با کودک خود صحبت کنید

سعی کنید با صحبت کردن ارتباط قوی را با فرزند خود برقرار کنید. دائم با کودک خود صحبت کنید. حتی اگر فرزند شما بسیار کوچک است و برای درک یا پاسخ دادن ناتوان باشد. صحبت کردن با نوزادان و کودکان باعث می شود که با گفتار آشنا و به آن علاقه مند شوند. درحال یکه با کودک خود بازی می کنید و یا از او مراقبت می کنید، با صدایی شاد و ملایم با فرزند خود صحبت کنید. حتی شما می توانید اطرافیان خود را نیز به صحبت کردن با فرزندتان دعوت کنید و از آنها بخواهید با نوزاد شما حرف بزنند. این کار می تواند کودک شما را اجتماعی کند و نوزادتان با دیدن دیگران گریه نکند.

شما همچنین می توانید در حین انجام کارهای روزمره خود با نوزاد صحبت کنید. به عنوان مثال بگویید: «الان دارم صبحانه ام را درست می کنم! ببینیم امروز چی می خوام بخورم؟ تو گشنه هستی یا نه؟ و … به یاد داشته باشید که وقتی با کودک صحبت می کنید لبخند بزنید و تماس چشمی برقرار کنید تا او را درگیر خود نگه دارید. شما می توانید از همان بدو تولد و به محض به دنیا آمدن کودک، با او صحبت کنید.

 برای کودک خود داستان بخوانید

خواندن کتاب یکی دیگر از راه‌ های عالی برای پیوند با کودک و تشویق مهارت ‌های یادگیری زبان اولیه است. خواندن کتاب، برای کودکان سه سال به بالا بسیار هیجان انگیز و لذت بخش است. شما می توانید از کتاب های زیبا با رنگ ها، تصاویر و نقاشی های متنوع استفاده کنید تا کودکتان را سرگرم و ترغیب کند. به تصاویر اشاره کنید و آنچه را که می بینید برای کودک توصیف کنید. این کار یک راهکار عالی برای آموزش صحبت کردن به کودک است. همچنین کودک را به کتاب و مدرسه علاقه مند می کند. برخی از کودکان به دلیل وابستگی زیاد به والدین از مدرسه رفتن فرار می کنند.

 وسایلی که کودک با آنها تعامل دارد را توصیف کنید

در مورد چیزهایی که برای کودکتان آشنا هستند، مانند اسباب بازی های مورد علاقه او، ظروف، یا لباس هایش با کودکتان صحبت کنید. اگر هر بار که از آنها استفاده می کنید در مورد این موارد صحبت کنید، کودک شما به زودی کلمات خاصی را در رابطه با آن اشیاء یاد خواهد گرفت. به عنوان مثال، بگویید: اینم قاشق شما، با مقداری غذای خوشمزه داخل آن، یا آیا پتوی خود را می‌خواهی؟ اینم پتوی خوب و گرم شما. همچنین می‌ توانید اقداماتی را که کودکتان مرتباً از آنها استفاده می ‌کند، توصیف کنید. برای مثال، دست کودکتان را بگیرید و به او کمک کنید تا موهای شما را نوازش کند در حالی که می‌ گویید: مرا نوازش کن!

تمرین حرف زدن با کودک و توصیف اشیاء را می توانید بعد از تولد نوزاد شروع کنید. درست است که حدودا تا یکسال نخست شما واکنش و کلمه خاصی از کودک خود در رابطه با توصیف اشیا نمی شنوید، اما این کار باعث می شود که کودک شما خیلی زودتر از آنچه که تصور می کنید شروع به صحبت کردن کند. برخی از والدین می گویند که فرزندشان دیرتر از بقیه همسالان شروع به حرف زدن کرده است. یا نسبت به همسالانش واژگان خیلی کمتری را می داند. یکی از راهکارهای درمان دیر حرف زدن کودک تمرین حرف زدن و توصیف موقعیت های مختلف برای کودک است. 

 صداهای فرزند خود را تقلید کنید

هنگامی که کودکتان چند ماهه شد شروع به آزمایش برای تولید صداهای گفتار خود می کند. اگر شما صدای غرغر کردن و یا هر گونه بازی با آواها را از کودکتان می شنوید، صداهای او را تقلید کنید. این کار او را تشویق می کند که صداها را ادامه بدهد. همچنین به کودک کمک می کند تا با آواها و عناصر مکالمه آشنا شود. سعی کنید به صداهای کودکتان طوری واکنش نشان دهید که انگار واقعاً چیزی به شما می گوید. ممکن است در سن 2 تا 3 ماهگی از کودکتان شروع به شنیدن صدای ناله و صداهای عمدی (غیر از گریه) کنید. بیشتر نوزادان در سن 6 ماهگی شروع به غر زدن می کنند.

 اگر کودکتان سعی کرد کلمات شما را تکرار کند، کلمات خود را مجدد تکرار کنید

کودک شما با بزرگتر شدن، شروع به یادگیری صداهای خود می کند. شما ممکن است متوجه شوید که فرزندتان سعی می کند تا حرف های شما را تقلید کند. اگر شنیدید که کودکتان از شما تقلید می کند، با خوشحالی و هیجان رفتار کنید. صدا یا کلمات خود را چند بار مجدد تکرار کنید تا آنها را تشویق کنید دوباره تلاش کنند و کلمات را بگویند. برخی از نوزادان از 3 تا 6 ماهگی شروع به تقلید صداها می کنند و برخی دیگر تا قبل از یک سالگی هیچ گونه تقلید صدایی انجام نمی دهند.

 با شنیدن کلمات از زبان کودکتان، هیجان زده و خوشحال شوید

مسلما شنیدن اولین کلمه از فرزندتان می تواند یکی از شیرین ترین لحظات زندگی شما باشد. همچنین شنیدن یک کلمه جدید توسط کودکتان هیجان انگیز است. هنگامی که این اتفاق رخ داد، درنگ نکنید. خوشحالی و هیجان خود را بروز بدهید. اجازه دهید کودکتان متوجه شود که چقدر خوشحال هستید. این کار باعث می شود که کودک در مورد صحبت کردن هیجان زده شود و او را تشویق به انجام دوباره این کار می کند.

کودک خود را تشویق کنید تا از واژگان جدید در مکالمات استفاده کند. از آنها بخواهید کلمه را بگویند. اکثر نوزادان اولین بار در حدود یک سالگی شروع به گفتن کلمات می کنند، اما برخی ممکن است کمی زودتر یا کمی دیرتر این کار را انجام دهند.

آموزش دستشویی رفتن به کودک

آموزش توالت رفتن و یا دستشویی رفتن شامل آموزش و تمریناتی است که باعث می شود کودک شما یاد بگیرد ادرار یا مدفوع خود را، هنگام دستشویی داشتن، کنترل کرده و خودش را به توالت برساند. همچنین به این معنی است که به کودک خود آموزش استفاده از صندلی دستشویی کودکان یا توالت را به درستی و در زمان های مناسب بدهید.

آموزش دستشویی رفتن کودک از چه زمانی باید شروع شود؟

سن دستشویی رفتن کودکان متفاوت می باشد. آموزش دستشویی رفتن به کودکان باید زمانی شروع شود که فرزند شما نشانه هایی از آمادگی و تمایل یادگیری استفاده از توالت را نشان دهد. نمی توان به صورت صد در صد سن مناسبی را برای شروع آموزش تعیین کرد. باید هر کودک را جداگانه بررسی کرد تا متوجه شد چه زمانی نیاز به آموزش دستشویی رفتن کودک است. اگر زودتر از زمان استاندارد و مناسب، فرزند خود را مجبور به گفتن دستشویی و استفاده از توالت کنید یک نبرد سخت و ناموفق را برای خود و کودکتان رقم زده اید. این کار حتی میتواند باعث شود کودکتان دیرتر از دیگر کودکان دستشویی رفتن را یاد بگیرد.

مجبور کردن فرزند برای دستشویی رفتن میتواند او را مضطرب کند. اضطراب برای کودکان خوب نیست و آنها را از برنامه های روتین زندگی خود باز می دارد. استرس می تواند کودک را از جدا خوابیدن دور کند. کودکانی که استرس بالایی دارند از خوابیدن در اتاق خود امتناع می کنند. اگر فرزند شما نیز از جدا خوابیدن اجتناب می کند نگران نباشید. شما با مطالعه مقاله راهکارهایی برای تنها خوابیدن کودک می توانید این مشکل را حل کنید.

توانایی کنترل عضلات روده و مثانه با رشد و تکامل فیزیکی رابطه دارد. کودکان با سرعت های مختلف رشد می کنند. کودکان کمتر از دوازده ماه هیچ کنترلی بر حرکات مثانه یا روده خود ندارد.

کودک در 12 تا 18 ماهگی کنترل بسیار کمی را می تواند داشته باشد. اکثر کودکان تا 24 یا 30 ماهگی کنترل کامل و مناسبی بر روی روده و مثانه خود ندارند. طبق تحقیقات انجام شده، میانگین سنی مناسب برای آموزش دستشویی رفتن به کودکان، حدودا 27 ماهگی است. پس والدین برای کودکان بین دو و نیم سالگی تا چهار سالگی می توانند آموزش دستشویی رفتن را شروع کنند.

نشانه های آمادگی کودک برای شروع دستشویی رفتن

 شما در ابتدا باید به دنبال یافتن نشانه های آمادگی و تمایل کودک خود برای رفتن به توالت باشید. سن کودک برای شروع دستشویی رفتن مسئله نسبتا مهمی است. اما باید این موضوع را در نظر بگیرید که گاهی اوقات یک کودک 24 ماهه می تواند به راحتی مثانه خود را کنترل کند. اما گاهی یک کودک 30 ماهه هنوز نمی تواند این کار را انجام دهد. پس شما باید علاوه بر سن کودک، نشانه های تمایل و آمادگی او برای رفتن به توالت را نیز در نظر بگیرید. رایج ترین و مهم ترین نشانه های آمادگی کودک برای شروع آموزش دستشویی رفتن عبارتند از:

 کودک باید بتواند خوب راه برود و خودش را به توالت برساند.

 از شما در رابطه با اینکه چه زمانی نیاز به توالت رفتن است، سوال کند.

 فرزند شما باید توانایی کنترل عضلات مورد استفاده برای نشستن بر روی توالت فرنگی یا توالت معمولی را داشته باشد.

 کودک در خواست تعویض پوشک کند.

 هنگامی که پوشک او کثیف است احساس ناراحتی دارد.

 هنگامی که می خواهد در داخل پوشک خود مدفوع کند و یا ادرار کند به شما می گوید.

 از فرزندان بزرگتر یا والدین خود الگو برداری کرده و می خواهد به توالت برود.

 هنگامی که شما می خواهید به دستشویی بروید، همراه شما می آید و مشتاق است نحوه استفاده از توالت را ببیند.

 می خواهد به توالت برود و یا کارهایی از این قبیل انجام دهد تا والدین خود را خوشحال کند یا والدین او را تحسین و تشویق کنند.

 کودک باید بتواند حداقل دو ساعت در روز پوشک خود را خشک نگه دارد و دستشویی خود را بگوید. یا شب ها بتواند به دستشویی برود و هنگامی که خواب است، خودش را خیس نکند.

 کودک باید بتواند شلوار خود را پایین و بالا بکشد.

نکات مهم در رابطه با مراحل تربیت کودکان

مراحل تربیت کودک ( steps of child`s upbringing )

مراحل تربیت کودک از کودکی تا نوجوانی بسیار متفاوت و حائز اهمیت فراوان هستند . یقینا شما برای فرزندتان بهترین ها را میخواهید باید بدانید که هر والدی اینگونه است . اما پرورش کودک میتواند گاهی بسیار سخت و ناتوان کننده باشد و شما در آن دچار خطاهای ناخواسته ای بشوید که شخصیت و سرنوشت و آینده کودکتان را تهدید میکند . نگرانی های بهداشتی ، مسائل ایمنی ، تغذیه ، عزت نفس ، آموزش و پرورش و اجتماعی شدن همه و همه موانعی هستند که بر سر راه مراحل تربیت کودک وجود دارند . و این نه تنها در یک روز بلکه در تمام زندگی کودک در جریان است و بسیاری از والدین حتی نگران هستند که آیا فرزند آنها از نظر جسمی هم در حال رشد است یا اینکه باید بیشتر رشد کند حال آنکه اکثر والدین کودکان سالمی دارند که نسبت به تربیت آنها بی توجه اند .

اهمیت استفاده از مشاوره

مراحل تربیت کودک دشوارند اما شما در این راه تنها نیستید ، نگران نباشید هر والدی مسائل و نگرانی های مشابهی با شما دارد . اما گاهی اوقات شما کمی کمک نیاز دارید . به همین دلیل است که ما متعهد هستیم که  مراحل تربیت کودک را برای والدین کودکان در هر سنی به عنوان تجربه مشاوره تربیت کودک شرح دهیم . یک مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی انواع وسیعی از برنامه ها ، خدمات ، منابع و حرفه ای های زمینه مشاوره کودک را ارائه میدهد که میتوانند به شما در ایجاد یک خانواده سالم و شاد کمک کنند . باید بدانید که مراحل تربیت کودک  بسیار حساس و نیازمند پیگیری ها و تلاش های پدر و مادر در این مسیر هستند .

مراحل تربیت کودک از بدو تولد

مراحل تربیت کودک از بدو تولد برای کودکان متفاوت است . هر کودک رشد و توسعه متفاوتی دارد و کارها را با سرعت مخصوص خود انجام میدهد . بچه ها در سنین تقریبا مشابه به نقاط عطف در زندگی خود دست میابند ، بنابراین یک نمودار سنی رشدی خاص داریم که هر یک از نقاط عطف اصلی را شرح میدهند و رشد در آن زمان معمولا اتفاق میافتد . درک این ها به شما فرصتی میدهد تا به کودک خود کمک کنید تا مهارت های جدیدی را به دست آورد و به پتانسیل کامل خود برسد . نوزادان بسیار شگفت انگیز هستند ، زیرا هر روز تغییرات و پیشرفت های جدیدی میکنند . این تغییرات در 3 ماه اول زیاد است . در حالی که هر کودک به طرق مختلف و با سرعت خود رشد میکند . مراحل تربیت کودک از بدو تولد باید از این دوره شروع شوند .

مراحل رشد از سه ماهگی

مراحل تربیت کودک از بدو تولد شروع میشوند و از سه ماهگی قابل اجرا هستند . کودک شما باید کشش و لگد زدن را در سه ماهگی شروع کند ، درک چیزهایی مانند گرفتن انگشت و پاسخ دادن به صدای بلند در این سن رخ میدهد . کودک در سه ماه اول شروع به لبخند و نگاه کردن به مردم و اشیاء بصورت خیره میکند . او ترجیح میدهد به چهره ها و رنگ های روشن نگاه کند . سعی کنید لباس هایی با رنگ شاد و روشن بپوشید اینها برای تقویت بینایی و توان بصری کودک موثر هستند . او به صدا حساس است شما هرگز نباید با صدای خیلی بلند او را متشنج کنید . از مهمترین مراحل تربیت کودک از بدو تولد استفاده از صدای ملایم و موسیقی های گوش نواز است که به شما یک کودک آرام هدیه میدهد .

مراحل تربیت کودک از نظر روانشناسی ( steps of psychology of child`s upbringing )

مراحل تربیت کودک از نظر روانشناسی از زمانی که کودک توانایی ارتباط برقرار کردن پیدا میکند ارزشمندتر میشود . از چهار تا شش ماهگی تصاویر برای کودک واضح تر و ارتباطات برقرار کردن با پدر و مادر اندکی ساده تر شده است . حالا کودک با خنده یا گریه خواسته های خود را عنوان میکند . والدین در این سنین بیشتر از همیشه کودک خود را دوست دارند . پس از این سن اندکی بعد کودک راه رفتن و صحبت کردن را یاد میگیرد و حالا نیازمند توجه و آرامش بیشتری از جانب والدین است . او میتواند سرو صدا کند یا درب ها را باز کند و کلید برق را خاموش و روشن کند و اینها گوشه کوچکی از خرابکاری های این موجودات شیرین و دردسرساز است که با توجه به مراحل تربیت کودک از نظر روانشناسی ، والدین باید به آنها پاسخ مثبت بدهند .

مراحل تربیت کودک پسر ( steps of boy`s upbringing )

مراحل تربیت کودک پسر مبحثی است که در مورد آن توصیه های بسیاری در زمینه رشد روانشناختی ، اجتماعی ، عاطفی و تحصیلی پسران در سایت ها و کتاب های مختلف وجود دارد ، با بررسی بسیاری از شیوه های روانشناسی و آماری همه این متون متفق القول هستند که کودکان پسر بیشتر در تلاش هستند که خودشان را در اجتماع نشان بدهند و مردانگی خود را اثبات کنند و دیده شوند . بطور کل یک کودک پسر از تولد تا 18 ماهگی به خانواده خود وابسته است و همیشه در آغوش آنهاست او میخندد ، گریه میکند و با یک نوزاد دختر تفاوت چندانی ندارد . در واقع تفاوت های او از 18 ماهگی یه بعد شروع میشود . آنها در این سن گام های جسورانه برمیدارند و بسیار پر سر و صدا هستند و از نظر فیزیکی بسیار فعال و دردسر ساز میشوند .

مراحل تربیت فرزند پسر با توجه به سنین مختلف او

با توجه به مراحل تربیت کودک پسر مهم ترین سن برای آموزش کنترل خشم دقیقا همین سن است . شما باید یک الگوی آرام و با کنترل باشید . در سن پنج تا هفت سال آنها برای چالشی بنام مدرسه آماده میشوند و شما باید استقلال را به آنها بیاموزید . آنها اولین دوستان خود را در این سن تجربه میکنند و شما وظیفه دارید با کودک خود درباره معیارهای یک دوست سالم و مفید صحبت کنید . کودک حالا حرف های شما را متوجه میشود و به آنها اهمیت میدهد . کودکان پسر در سن هشت تا ده سال میتوانند در یک ورزش موفق شوند ، برای موفقیت در مدرسه تلاش کنند و اختلافات جنسیتی و مشکلات اجتماعی مربوط به آن را آموزش ببینند . در تمام مراحل زندگی یک کودک بر والدین واجب است که بدون استفاده از خشونت کودک را به مسیری درست سوق دهند .

مراحل تربیت کودک دختر

مراحل تربیت کودک دختر بسیار مهم اند چون در جهان امروز کودکان دختر بیشتر در معرض خطرات جنسی قرار میگیرند شما باید پدر و مادری باشید که از این جنبه با فرزند خود صحبت میکند شما باید برای او توضیح بدهید که بعضی از مسائل در اجتماع بسیار مهم هستند باید به او مرز های شخصیتی و بدنی اش را بیاموزید . کودک شما باید بیاموزد که تمام افراد اجتماع خوب نیستند و افراد بد و حتی مریض نیز در آنها وجود دارد کودک شما باید بیاموزد که بعضی از افراد منتظر فرصتی برای سوء استفاده هستند ، بعضی از مکان ها برای او امن نیستند . او در مسائل جنسیتی خود باید کودکی بسیار روشن و فهمیده باشد شما باید به او مرزهای بدنی اش را بیاموزید و به او نشان دهید کسی اجازه لمس او را ندارد . و این از مهمترین مراحل تربیت کودک دختر است .

نکات مهم تربیت کودک دختر

البته شما باید بدانید که بعضی از پدر و مادرها در این زمینه و در اجرای مراحل تربیت کودک دختر تندروی میکنند و باعث ایجاد معضلاتی در زندگی آینده کودک میشوند . یکی دیگر از راه هایی که به شما کمک میکند که یک فرزند دختر با شخصیتی قوی در آینده را داشته باشید این است که به او فیلم ها و کتاب های با شخصیت های قوی زن معرفی کنید باید سعی کنید به کودک خود بیاموزید که میتواند در اجتماع با انواع مشکلات دست و پنجه نرم کند و زیر بار این مسائل تنها بخاطر اینکه دختر است کم نیاورد . در مراحل تربیت فرزند از نظر روانشناسی شما باید سعی کنید که برای کودک دختر خودتان یک الگوسازی مفید ایجاد کنید . این الگو حتی گاهی میتواند پدر یا مادر باشد اگر شما پدر و مادری محکم مستقل و قوی باشید کودک از شما تقلید میکند .

لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر سایر مقالات متخصصان مرکز مشاوره آویژه را مطالعه نمایید .

در این راستا مرکز مشاوره خانواده و روانشناسی آویژه خدمات متنوعی را در زمینه مشاوره تربیت کودک به شما هم میهنان عزیز ارائه میدهد .

منبع:  Child Development Ages & Stages - Child Care Resource ...